Het Zeeuws Kampioenschap ringrijden
Jaarlijks genieten onze gasten van de vele wedstrijden ringrijden in Zoutelande en omgeving. Eén keer strijden al deze dappere ruiters om de prijzen op het Zeeuws Kampioenschap ringrijden in Middelburg.
Hij was er niet heel erg mee bezig. Zijn vakantiebaantje eiste alle tijd op . De witte schoenen staan nog te weken in een emmer water en de kleurrijke wol hangt aan de muur in plaats van dat het de manen van paard Sonja siert.
Wetende dat de ruiter laat thuis komt en morgen weer vroeg op moet, helpen we hem maar een handje. Boer Adrie duikt de stal in om de wol in de manen van het trekpaard te vlechten en kampeerboerin Joyce propt kranten in de zeiknatte schoenen in de hoop dat ze morgen iets opgedroogd zijn.
De 2e folkloristische dag in Middelburg
.. wordt de dag van het Zeeuws Kampioenschap ook wel genoemd. De eerste folkloristische dag vindt plaats in juni. Dan is het Abdijplein van de Zeeuwse hoofdstad gevuld met boeren en boerinnen in klederdracht, zittend te paard of in de sjees.
Op de 2e folkloristische dag vult het Molenwater zich met ontzettend veel ringrijders, die in witte kledij een poging doen om één van de 15 (koninklijke) bekers te winnen of zelfs Zeeuws Kampioen willen worden.
Hoe blij mag je zijn
Op de dag zelf nemen we natuurlijk een kijkje op het Molenwater. In mijn zoektocht naar “mijn” ruiter tussen de 140 deelnemers, verdeeld over 4 wedstrijdbanen, stuit ik op een aantal bekenden. Na een gedag en keutelpraatje verandert het onderwerp. Kijkend naar alle ruiters valt op dat de vreugde van het steken van een ring, door iedereen anders gevierd wordt. Waarschijnlijk zijn ze allemaal trots op zichzelf, maar bij de één gaat de arm met lans de lucht in en volgt een luidkeels hoera. Terwijl bij de volgende slechts de mondhoekjes iets opgetild worden.
Een kort juich-protocol is het gevolg. Het thuisfront lijkt hier veel mee van doen te hebben. De ene jonge ringrijder heeft van thuis mee gekregen: “als je een ring steekt, mag je er best blij mee zijn”. De ander is op het hart gedrukt: “je mag best blij zijn met een gestoken ring, maar laat dat niet al te overdreven merken”.
Tja, en wat is dan “niet te overdreven”?
Weken en maanden, soms zelfs jaren van voorbereiding hebben sommige ruiters achter de rug om het kunstje onder de knie te krijgen. Een enkeling besteed er weinig aandacht aan en presteert aardig, maar de jonge mannen en meiden die op deze dag goed presteren hebben toch vaak een aantal trainingsuurtjes achter de kiezen. Het lijkt zo gemakkelijk, maar ik weet uit ervaring: dat is het niet!
In de hoofdbaan
Aan het einde van de dag heeft zoonlief 30 van de 30 ringen gestoken. Daar mag hij van mij hard voor juichen. Ik vind het een knappe prestatie.
In Zoutelande zou de wedstrijd er dan op zitten en komt hij thuis met een beker, een pollepel of medaille van meeste volgringen. In Middelburg niet. Als je in Middelburg deze prestatie neerzet, dan begint het pas. Hier ben je namelijk niet de enige die dat kan. Hier zijn maar liefst 15 ruiters (m/v) die hetzelfde resultaat behalen er zijn maar 3 prijzen om te verdelen onder deze club. Dat betekent dat al die goed presterende ringrijders zich begeven naar één baan en daar begint de kamp*) om de prijzen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik bij veel wedstrijden in het verleden, aan het einde van de dag niet altijd wist hoe de uitslag was. Teveel bekenden aanwezig, teveel gebabbeld, gewoon niet goed op de wedstrijd gelet. In Middelburg is dat anders. Tijdens het Zeeuws Kampioenschap zijn er zoveel goede ruiters aan het werk, dat het spannend is om te volgen. En zeker als die “ruiter van ons” mee mag doen met deze profs.
Trotse moeder
Zoonlief doet het goed. Hij kruipt steeds dichter bij de bovenste bekers om tot slot de 3e plaats te bemachtigen ofwel de bronzen plak in het Zeeuws Kampioenschap. Hij hoort op deze dag bij de beste 3 van Zeeland. De dames die me het juich-protocol eerder hebben uitgelegd zullen het vast overdreven vinden, maar ik heb besloten dat ik hiervoor mag juichen!!
Ondanks de natte schoentjes in de ochtend heeft hij het toch voor elkaar gekregen. Goed gedaan jochie!
Bij de prijsuitreiking wil ik dit toch even vastleggen. En ik ben niet alleen. Dit jaar zijn er vooral jonge ruiters (m/v), die met een beker naar huis gaan. Er verzamelen zich dus meerdere moeders rondom de plaats waar de prijzen worden uitgereikt.
Ze hebben allemaal juichend aan de baan gestaan, ieder op haar eigen manier!
*)Kampen
Wanneer een aantal rijders aan het eind van de dag hetzelfde aantal ringen heeft gestoken, wordt er in een kamp beslist wie de uiteindelijke dagwinnaar is.
Deze rijders rijden op een steeds kleiner wordende ring. De normale wedstrijdring is 38 mm doorsnee. Bij het kampen begint men met een ring van 32 mm doorsnee. Wie deze ring niet (meer) steekt valt af. Wie wel steekt mag verder kampen, waarbij de ring steeds kleiner wordt. Van 32 gaat het naar 26 mm, vervolgens naar 20 mm, dan 14 mm om uiteindelijk te eindigen bij de kleinste ring van 10 mm. Deze ring van 10 mm – al lijkt het onwaarschijnlijk – wordt echter regelmatig gestoken.
(Bron www.ringrijden.nl )
