Op Twitter lees ik een vooraankondiging van de 50+ Beurs te Utrecht. In een opwelling stuur ik een mail naar de organisatie met de vraag of ze nog een hele kleine plaats over hebben voor een hele kleine camping. Binnen 2 minuten rinkelt de telefoon. De directeur kan de mail wel waarderen en na een leuk gesprek met hem zijn zijn laatste woorden “Tot woensdag”. Van verbazing heb ik enkele minuten op mijn bureaustoel gezeten om door te laten dringen wat ik had gedaan. Ik had een poging gedaan om mijn kleine bedrijf te presenteren op een grote beurs. Het is me gelukt. Ik mag komen. Maar wat nu???

De vragen spoken door mijn hoofd. Hoe ga ik die 5 dagen bemannen? Waar haal ik een leuke presentatie vandaan? Een ruimte van 3 x 3 meter is voor een kampeerboerin nog heel erg groot. Het moet een aansprekende stand worden, die alles zegt over mijn bedrijf, de Zeeuwse sfeer en het kleinschalige produkt. Een stand die de 98.000 verwachte bezoekers doet stilstaan en liefst ook nog interesseert voor kamperen en logeren op het platteland.

Met een grote wissel in het vooruitzicht en een volle camping zijn er toch enkele obstakels. Ik ben o zo blij met de huidige bezetting en mag die gasten niet zomaar ‘in de steek laten’ (zo voelt dat als je ineens een weekje weg gaat). In andere jaren organiseerden we, voor onze gasten, een activiteit in september “als dank voor de komst”. Dat moet nu ook gewoon gebeuren. In de week voorafgaand aan de beurs vindt dus een BBQ plaats. Vanwege de tijd kon dat niet anders dan op dinsdag gebeuren. Dat zijn dan ineens 2 grote activiteiten in korte periode en beide bijna onaangekondigd.

Dat ik geen 5 dagen aanwezig zou kunnen zijn in Utrecht was al snel bekend. Gelukkig heb ik enkele jaren geleden een enthousiaste boerin gevonden die ook meer wil op het gebied van promotie. In de laatste winters hebben we enkele beursdagen en kampeerdagen samen bezocht. De samenwerking bevalt ons goed en is vorig jaar uitgebreid met een 3e enthousiaste boerin. Tegenwoordig promoten we gezamelijk 3 kleine campings verdeeld over 2 eilanden in 1 provincie, nl. Zeeland. Ik besluit de dames in te lichten over mijn actie. Ze zijn (gelukkig) direct enthousiast. Ze zien de beurs als een kans om een promotie van dergelijke omvang een keer te proberen en te ervaren of het daadwerkelijk iets is voor onze hele kleine bedrijven.

Dankzij mijn 2 enthousiaste collega’s, wordt mijn actie een KANS. De voorbereiding is begonnen. Al snel volgt er een spoedoverleg, waarin de invulling van de stand wordt bepaald. De een vermeerdert flyers en kortingsbonnen, de ander verzorgt visitekaartjes en bloemen en nummer 3 koopt de benodigde materialen waarmee we in Utrecht ons produkt aan de man moeten brengen. Alles te samen is een sprankelend team.  Berichten in de mailbox gaan sinds die tijd maar over één onderwerp en telefonisch controleren we elkaar. Een stressvolle periode, maar uiteindelijk zijn we er dan toch klaar voor.

Na een zeer gezellige BBQ, waarbij ik het aanbod van mijn gasten om op te ruimen dit keer niet afsla, vertrek ik om 05.15 uur richting Schouwen-Duiveland om daar boerin 2 op te halen. De boerinnen gaan de beurs op. Met de nodige spanning, maar ook een zucht van verlichting dat we eindelijk onderweg zijn, reizen we af naar het midden van het land.

De stand wordt op de 1e beursdag opgebouwd en het loopt vloeiend. Bij binnenkomst van de eerste bezoeker staan de boerinnen, gewapend met babbelaars en folders, klaar om de eerste geinteresseerden over het “Kamperen bij de Boerin” te vertellen. En zo gaat dat nog 5 dagen door.

Vijf beursdagen, die elk anders zijn. Anders qua drukte, anders qua interesse van de bezoeker, anders qua leeftijd van de bezoekers. Kortom geen dag is hetzelfde en dat houdt ons scherp. We vervallen niet in het opdreunen van een verhaal over onze bedrijven, maar spelen in op de interesse en verhalen van de bezoeker. De boerinnen wisselen elkaar af, zodat ook de werkzaamheden thuis niet stil liggen, want zoals gezegd de huidige klant verdient de aandacht en is voor ons het meest waardevol. Tegen een goede ervaring van een gast kan tenslotte geen beursverhaal op. Maar de huidige gasten leven met ons mee en hopen op succes.

En dat was het…. een succes. We hebben ervaren dat de drie boerinnen daadwerkelijk snel kunen handelen als het een onderwerp betreft waar ze allen achter staan. De kontakten die we hadden met de geinteresseerde beursbezoeker waren zeer waardevol. We hopen dat de verwachtingen ook daadwerkelijk werkelijkheid worden en we volgend naseizoen ons bedrijf niet meer kunnen verlaten vanwege het groot aantal bezoekers op onze kleine camping. Maar dat zal de toekomst uitwijzen………

1 Reactie

  • Corine Geplaatst 20 september 2010 15:36

    Klinkt allemaal supergoed Joyce, ik hoop op een heel succesvol vervolg voor je/jullie!

Reactie toevoegen

Your email address will not be published. Required fields are marked *