De gasten van minicamping De Visser weten het al ….. Elk jaar is het zover. In Juni is ze jarig, kampeerboerin Joyce
Weken vooraf word ik er aan herinnert. “Nog zo lang en dan is het zover!”. Ik kan het niet meer verbergen. Terugkerende gasten weten het nog van voorgaande jaren en informeren de nieuwe gasten. Dan volgt een periode van speculatie over de leeftijd. Maar daar doe ik niet geheimzinnig over. Ik word 40. Dat is al 4 jaar het geval.
Vroeger schreef men in mijn poëzie-album “21 Juni is de dag, die je niet vergeten mag”. Nou, die datum vergeet men hier niet. Er worden plannen gesmeed. Via Adrie wordt een trap geregeld. De vlaggen worden opgehangen in de recreatieruimte en er volgt nog meer. Op de dag zelf word ik verrast door bakker Piet met 2 grote slagroomtaarten. Een ervan heeft het opschrift: “van de campinggasten”.
Natuurlijk schenk ik voor iedereen koffie en snijd de taarten aan. Ik word verrast met een mooie bos bloemen en andere kadootjes. Dan volgt een stukje wat ik liever over zou slaan – ik word op een stoel gezet en er klinkt luidkeels “lang zal ze leven” . Het driewerf HOERA is door alle inwoners van Boudewijnskerke te horen.
Ik vind het allemaal prima. Iedereen wordt zo nu en dan een jaar ouder en ik gelukkig ook. We sluiten de ochtend af met een borrel op het nieuwe levensjaar en ik hoop dat op de volgende verjaardag weer al deze lieve mensen van de partij zullen zijn!
Reactie toevoegen