Al vroeg gestrikt
De vakantiebaantjes in Zoutelande leverde mij een man op. Maar niet alleen een man.
Nog voordat die man, mijn man werd, bezocht ik Zoutelande natuurlijk met regelmaat. Ik bracht de weekenden bij hem door en we gingen er op uit. Regelmatig waren we met een vriendengroep te vinden in bar De Sandeman. De bar was destijds te vinden in de Timmermanstraat in Zoutelande, waar u nu de leukste kadootjes koopt bij Zus ’n Zô.
Op één van die avonden stapte de toenmalige voorzitter van de Oranjevereniging ook de kroeg binnen. Heel toevallig kwam hij in mijn buurt en raakte ik met hem in gesprek. Hij liet er geen gras over groeien, hij kwam speciaal voor mij. Hij had vernomen dat ik ooit wel iets organiseerde en vroeg zich hardop af of ik dat niet wilde doen in de Oranjevereniging van Zoutelande . Ach ja, waarom niet? Het was een mooie manier om meer mensen te leren kennen in het dorp, dus ik stemde toe.
De bestuursleden van destijds waren helemaal op elkaar ingewerkt. Het programma wat ze draaide ging op de automatische piloot, maar klopte precies. Iedereen had zijn eigen taak. Je moest echt wel een jaar meedraaien voordat je wist wat voor werk er op je af kwam.
En dat heb ik gedaan, een jaar mee gedraaid. En nog wel meer jaren.
Ik heb er hele leuke herinneringen aan over gehouden.
De oranje ballonnen werden in de vroege ochtenduren opgeblazen. Het plafond in de hal van zaal Middendorp werd één oranje wolk van ballonnen. In de Langstraat werden ze uitgedeeld en na het Wilhelmus beklommen de kindertjes de duinen om alle ballonnen zo lang als mogelijk te kunnen volgen. Er hingen altijd een paar grote trossen tussen, van ballonnen die met geen mogelijkheid meer uit elkaar gehaald konden worden. 
In de tent aan het Wulkpad was het ’s avonds feest. Henk Verweij zorgde voor de inwendige mens en bouwde zijn bar op in de tent. Zijn ouders verkochten muntjes in een opgebouwd strandhuisje wat achterin de tent stond. Op het podium was in de middaguren een clown te vinden en in de avonduren speelde er een band.
In die tijd waren vond er jaarlijks een zeskamp plaats. Verschillende groepen strijden daar tegen elkaar om …. ja, om wat ook alweer? Ik heb geen idee. Bij slecht weer vond de zeskamp plaats in de tent aan het Wulkpad. Dat was een zeer geschikte, alternatieve lokatie.
Later verhuisde de tent naar de Langstraat. En werd de zeskamp ingewisseld voor een ander spel, waar iedereen aan mee kon doen. Het was in de vorm van het toenmalige TV programma “wedden dat…?” .
Wedden dat Jan Riemens (van Riemens strandhuisjes verhuur) binnen 14 minuten een strandhuisje op kan zetten?
Wedden dat Kees Bloemendaal deze dame rood-wit-blauw kan schilderen in 3 minuten?
Het publiek gaf antwoord door het vak JA of vak NEE te kiezen. Wie het juist antwoord had gekozen, bleef in het spel.
De finales waren toen ge-wel-dig. De laatste 10 personen kregen namelijk de meest bizarre opdrachten om uit te voeren. En de winnaars daarvan gingen nog een heftigere strijd aan.
Eén zo’n opdracht staat nog heel helder op mijn netvlies…… Peter Mesie, destijds de man van vistaria ’t Harinkje, kwam laten zien hoe je een verse haring schoonmaakt om hem daarna op te eten. De opdracht was; “Doe het maar na“. De snelste personen die dat voor elkaar kregen, mochten verder in het spel. U snapt misschien wat er toen gebeurde……. ik zal u de details besparen, maar niet iedereen is zo handig in het schoonmaken van vis.
Volgende generatie aan zet
Na jaren vergaderen, verzinnen en organiseren heb ik na jaren het stokje overgegeven.
Ik zorgde dit jaar voor een Koninklijke koffie op de camping. Alle gasten aan een koffie met oranje tompouce was een makkie vergeleken bij de inspanningen die we vroeger moesten doen.
Dit jaar herhaalde zich het voorgaande. Zoonlief werd aan de bar in de voetbalkantine gestrikt om mee te helpen aan de organisatie van een Koningsdag. Met enkele vrienden hebben ze de gaatjes in het bestuur gevuld en herhaalden de stappen, die ik 30 jaar geleden maakte. Ik herkende ze allemaal……
En ik mocht weer meehelpen. Het personeelstekort is ook bij de Oranjevereniging aan de orde en dus heb ik een bardienst gedraaid tijdens de Koningsnacht (die hadden wij toen nog niet).
Het is ontzettend leuk om de jonge lui in de voetsporen te zien treden. Iemand moet het doen om zo’n evenement voor het dorp te behouden. Het is heel gemakkelijk om te denken dat iemand anders het wel doet of te melden dat je erg druk bent. Maar juist door samen de schouders eronder zetten en de uitdagingen te lijf te gaan, blijft de activiteit bestaan. Als extra’s krijg je er hele mooie herinneringen voor terug .
Het is eigenlijk net als met vakantie : gewoon gaan en de mooie momenten komen vanzelf.
Voor 2025 heeft de Oranjevereniging het al ontdekt. Koning Willem verjaart op zondag. Dus opnieuw een viering op vrijdag 25 april en zaterdag 26 april. Ik heb er alle vertrouwen in dat de nieuwe club bestuursleden ook daar een paar prachtige oranje feestdagen van gaat maken! Wilt u erbij zijn: reserveren is al mogelijk!
