Voor ons bestaat minicamping De Visser in 2011 al 35 jaar. Dat wil zeggen; vanaf dat moment werd minicamping De Visser officieel aangemerkt als kleinschalige camping en mocht gasten ontvangen. Maar in werkelijkheid is het anders…..

In werkelijkheid kwam er al jaren daarvoor een gezin uit Emmen die op zoek was naar een eenvoudige plek om hun tent op te zetten. Ze klopten bij mijn schoonouders aan en deden een beroep op hun gastvrijheid.

Destijds had boer De Visser een vooruitziende blik en besloot het gezin een plek te geven op de bleek. Tussen de waslijnen was er plaats voor de tent van de toeristen. Sanitaire voorzieningen kende men nog niet. Het boerengezin badderde zelf nog in een zinken teil. Van een douche was geen sprake. De gasten uit Emmen deelden het ritueel en wasten zich zonder schaamte tussen de emmers en teilen. De ‘badgasten’ van toen maakte gebruik van het toilet van de boer.

In de tijd dat de reis van Emmen naar Zoutelande nog een wereldreis was, vermaakte de kinderen van het gezin zich prima op de boerderij en haar omgeving. De kindjes hadden geen speeltoestellen, trampolines en georganiseerde activiteiten nodig. Het uitzicht over de gewassen en het kijkje op het platteland en een bezoek aan het strand was voor hen al genoeg. De eieren haalde men zelf uit het kippenhok en plukte hun vitamine C van de naastgelegen kruisbessenstruik.

In die tijd was er op een andere manier, maar toch zeker ook, en misschien nog wel intensiever, sprake van boerderijbeleving.