Ze is getuige van een zwangerschap, hoort over huwelijksplannen en ontvangt geboortekaartjes. Ze ziet mensen hun vakantie onderbreken voor de mantelzorg-taak, de eerste vakantie van een jong verliefd stel en enthousiaste peuter die een grote broer wordt. Een kampeerboerin drinkt champagne op de publicatie van een eerste boek, bekijkt foto’s van de eerste schooldag en hoort van kersverse opa’s en oma’s over hun jongste kleinkind.

Verschillen en veranderingen

Als kampeerboerin maak je alle facetten van het leven mee. Niet alleen die van jezelf, maar ook die van al je gasten. Op een kleine camping als minicamping De Visser is de persoonlijke aandacht groot. We kennen onze gasten. Als je enkele jaren op rij geweest bent, merk ik soms de verschillen op.
Een dame die trots vertelt dat ze sinds haar vorige bezoek 45 kilo kwijtgeraakt is, wordt met gejuich ontvangen. Er zijn meer gasten op de camping, waarvoor dit succes niet onopgemerkt blijft en er wordt over gesproken. Zo’n begin van je vakantie is opnieuw een feestje.

Maar ook zijn er gasten die bij hun volgende bezoek door de kinderen worden gebracht en worden geholpen bij het opzetten van de voortent. Voorheen deden ze dat heel stoer nog zelf, maar er komt een moment waarop hulp gevraagd of geboden wordt. Daar is de trots even opzij gezet en is men heel blij dat men met deze kleine aanpassing, toch kan gaan genieten van enkele weken vakantie in Zoutelande.

Zo kom ik gedurende een seizoen van alles tegen en wordt mij veel verteld. Dat zorgt ervoor dat mijn gasten meer betekenen voor mij, dan alleen klanten die een plaats huren en geld in de lade brengen. Het zijn eerder kennissen, waar je meer van weet.

Vrolijke momenten

Vakantie is een vreugdevolle tijdsbesteding en daar mag ik als kampeerboerin deel van uit maken. Ik krijg een stukje taart als een van mijn gasten jarig is. Ik ontvang lieve geboortekaartjes van de allerjongste gasten, al voordat ze bij mij op de camping zijn geweest. Gasten schenken ons een Limburgse vlaai of een Bossche Bol bij aankomst als teken dat ze blij zijn hun vakantie weer bij ons door te brengen. In het prive-sanitair vind ik een achtergebleven fles wijn met een mooi briefje als dank. De kleinste gasten verzamelen de mooiste schelpen voor me om bij het afscheid te overhandigen. Er liggen nog steeds twee gehaakte pannenlappen in de keukenla, die ooit aan het einde van een vakantie als dank aan mij overhandigd zijn.
Allemaal vrolijke momenten, die mijn werk zo ontzettend de moeite waard maken.

Vreugde en verdriet

Maar naast al die vrolijke momenten ontvang ik ook de minder leuke berichten. Deze week viel een rouwkaart in de brievenbus van een gast die maar liefst meer dan 30 keer op bezoek was geweest in Zoutelande. En elke keer weer op minicamping De Visser. We worden uitgenodigd voor de afscheidsdienst en gaan daar natuurlijk heen. Als tijdens de afscheidsdienst dan foto’s voorbijkomen die herinneren aan die vakanties, ben ik blij dat onze kleine camping heeft bijgedragen aan een deel van de vreugdevolle momenten van haar leven.
Natuurlijk zijn wij blij als mensen keer op keer terugkomen naar ons adres om hun welverdiende vakantie te vieren. Maar tijdens deze crematieplechtigheid besef ik wat voor een meerwaarde de vakantie bij De Visser had voor deze persoon. Meer dan de helft van de getoonde beelden was Zeeuws. Op de sluis in Vlissingen, aan het strand van Zoutelande, de chalet bij De Visser, op de dijk bij Westkapelle, heerlijk fietsend op het platteland, met een vlieger op de camping, ijsje eten op de markt, gezelligheid met andere gasten………… allemaal momenten waarop mevrouw genoot met een grote G. Een hele grote G.
Als kampeerboerin streef ik ernaar om mijn gasten een Zeeuwse herinnering mee te geven. Tijdens de bijeenkomst bleek dat dat bij mevrouw Jo van de Water duidelijk gelukt is. Zij genoot van het strand en de zee, van restaurants en terrasjes, van het campingleven en haar medekampeerders. Dat deed ze al voordat wij de camping overnamen, maar steeds kwam ze terug naar dezelfde plaats om te genieten van alles wat ze hier zo prettig vond.

Mooi toch!?